კენკროვანი კულტურების დარგვა. Ნაწილი 1

2024 ავტორი: Gavin MacAdam | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-16 13:42

კენკრა მრავალწლიანი მცენარეებია, შესაბამისად, მათთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია სასოფლო -სამეურნეო ტექნოლოგიის ყველა ელემენტი, რომელიც დაკავშირებულია წინა კულტურების არჩევანთან, დარგვისთვის ნიადაგის მომზადების მეთოდებსა და თავად დარგვას

კენკროვანი კულტურების საუკეთესო წინამორბედები არიან მწკრივი კულტურები ან ბალახები. მათი არჩევისას ისინი ითვალისწინებენ არა მხოლოდ საკვები ნივთიერებების ამოღებას ნიადაგიდან, გავლენას მის სტრუქტურაზე, მათგან ადგილის გამოყოფის დროზე, არამედ მავნებლებისა და დაავადებებისადმი მგრძნობელობაზე, რაც ზოგჯერ ხშირია კენკროვანი კულტურების შემდეგ. მაგალითად, მარწყვი ძლიერ იტანჯება საშიში და ძნელად მოსაშორებელი მავნებლისგან - ღეროვანი ნემატოდი, რომელიც ასევე აზიანებს ზოგიერთ ბოსტნეულს (ხახვს, ოხრახუშს, რევანდას), სამყურას, ვენახსა და სხვა კულტურებს. ღეროვანი ნემატოდი დიდხანს რჩება ნიადაგში. ამიტომ, წინამორბედს, თუ დაინფიცირდება, შეუძლია მავნებელი მარწყვით გადასცეს.

აუცილებელია კენკროვანი კულტურების განთავსება მათი ბიოლოგიური მახასიათებლებისა და გარე პირობების გათვალისწინებით. ისინი კარგად იზრდებიან სტრუქტურულ ნიადაგზე ნეიტრალური ან ოდნავ მჟავე რეაქციით, ზომიერად ტენიან ადგილებში, კარგად დაცული ქარისა და ცივი ჰაერის გამანადგურებლებისგან. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, როდესაც ცივი ამინდი ბრუნდება გაზაფხულზე და გვიან გაზაფხულის ყინვაში. ყველა კენკროვანი მცენარე ნულოვან ტემპერატურაზე, თუნდაც ყვავილების ან საკვერცხეების უმნიშვნელო დაზიანებით, კარგავს მოსავალს. კენკრის დარგვისათვის განკუთვნილ ადგილებში ზამთარში უნდა დაგროვდეს საკმარისი თოვლი, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ახალგაზრდა მარწყვის პლანტაციებისთვის.

ასევე ყურადღება უნდა მიექცეს ადგილის გასწორებას, ვინაიდან წყალი შეიძლება გაჩერდეს დეპრესიებში გაზაფხულის წყალდიდობების, ხანგრძლივი წვიმების და მორწყვის დროს, რამაც გამოიწვია მცენარეების დაღუპვა გაჟღენთიდან. ნაკვეთის არათანაბარი რელიეფი განსაკუთრებით საშიშია მარწყვისთვის. კენკრის ძირითადი კულტურებიდან შავი მოცხარი არის ყველაზე ტენიანობის მოყვარე, ყინვაგამძლე, შედარებით ჩრდილის ამტანი, მაგრამ ყველაზე ნაკლებად გამძლე მაღალი ტემპერატურის მიმართ. ის ასევე სხვებზე მეტად იტანჯება ზედმეტად მჟავე ნიადაგის რეაქციით.

Gooseberries, ჟოლო და მარწყვი არის სინათლის მოყვარე მცენარეები, რომლებიც საჭიროებენ ნიადაგის და ჰაერის ზომიერ ტენიანობას, რომ გაიზარდონ და განვითარდნენ. ამ კულტურების ყინვაგამძლეობა უფრო სუსტია ვიდრე შავი მოცხარი. ისინი ყველაზე წარმატებით არის გაშენებული სუსტად მჟავე ნიადაგზე pH– ზე 5, 7-6, 0. pH 5, 0 და ქვემოთ მჟავიანობით, ნიადაგი უნდა იყოს გახეხილი ყველა კენკრისთვის, რაც ხელს უწყობს არა მხოლოდ მჟავიანობის შემცირებას, არამედ კალციუმით მისი გამდიდრება. თქვენ შეგიძლიათ გამოიყენოთ სხვადასხვა კირქვის მასალები - დაფქული კირქვა, ერთიან ცაცხვი, გახეხილი ცაცხვი, დაფქული ცარცი და სხვა. ჟოლოს, მარწყვისა და განსაკუთრებით გოგრისათვის, ნიადაგი წინასწარ უნდა იყოს ცაცხვი, წინა კულტურებისთვის, შავი მოცხარისთვის - დარგვამდე. ცაცხვის დოზები განსხვავდება ნიადაგის მჟავიანობის მიხედვით (150-200 გ-დან 600-700 გ-მდე 1 კვადრატულ მეტრზე, ან 1, 5-2, 0 და 6-7 ტონა 1 ჰა-ზე).

კენკრის მაღალი მოსავლიანობის გაზრდის აუცილებელი პირობაა ფესვის ფენის სტრუქტურა და კვების ღირებულება. მოცხარის, გოგრის და ჟოლოს ფესვების უმეტესობა საშუალოდ 50-60 სმ სიღრმეზე მდებარეობს. ზედაპირული კულტივირებული ფენის მქონე ნიადაგებზე მათი მდებარეობა უფრო ზედაპირულია, რის გამოც ისინი ზრდისა და განვითარების ყველაზე ცუდ პირობებშია. აქედან გამომდინარე, აუცილებელია ნიადაგის ღრმად დამუშავება ხვნის და სასუქებით შევსების გზით. რომელთაგან საუკეთესოა სასუქი, რომელიც უნდა იქნას გამოყენებული, ნიადაგის სახეობიდან გამომდინარე, 30, 60 და თუნდაც 80 ტონა 1 ჰა-ზე (3-8 კგ 1 კვ.მ.). გადამწიფებული სასუქი შეიძლება ჩაასხათ დაუყოვნებლივ 35-40 სმ სიღრმეზე, ხოლო ახალი სასუქი ჯერ ზედაპირულად უნდა ხვნა და მხოლოდ რამდენიმე თვის შემდეგ უნდა მოხდეს ღრმა ხვნა. კომპოსტი ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას სასუქის ნაცვლად.